„Korzenie” czyli początki rodowodu Jordan-Rozwadowskich Według nie w pełni potwierdzonych źródeł historycznych Jordan Rozwadowscy pochodzą od Jordanów, który to ród był w wiekach XIV, XV i XVI jednym z najmożniejszych w Polsce. Jordanowie posiadali ogromne włości w Małopolsce. Nazwiska polskie na – ski – ukazują się dopiero na przełomie XIV i XV wieku, wcześniej

„Zniszczony za życia” – Jan Engelgard Gen. Tadeusz Rozwadowski (1866-1928) był bez wątpienia jednym z najwybitniejszych polskich wojskowych XX wieku. Jego pech polegał na tym, że po 1918 roku do roli głównego wojskowego II RP pretendował Józef Piłsudski. Wojsko stanowiło oczko w głowie Piłsudskiego, dlatego nie zwykł on tolerować nikogo, kto byłby

Autorzy: Joanna Maksym-Benczew, Mariusz Patelski JAN MICHAŁ ROZWADOWSKI I JEGO ZAINTERESOWANIA SŁOWIAŃSZCZYZNĄ Jan Michał Rozwadowski – rys biograficzny Zgodnie z rodzinną tradycją i opiniami niektórych badaczy prof. Jan Michał Rozwadowski pochodził ze znanej w Polsce rodziny Jordan-Rozwadowskich. Ród ten wydał wiele wybitnych postaci, wśród których byli dowódcy,

(tekst wygłoszony przez dr M. Patelskiego podczas 5-go zjazdu rodzinnego w Tomaszowicach) Przez lata Jan Emanuel Jordan Rozwadowski był postacią niemal zapomnianą pozostając w cieniu swych krewnych gen. Tadeusza Jordan Rozwadowskiego i prof. Jana Michała Rozwadowskiego – prezesa krakowskiej PAU. Dopiero ostatnio historycy zajmujący się głównie emigracją

Autor: Mariusz Patelski (przedruk z Biuletynu Informacyjnego Nr 36/2005 Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich) W historii Polski, zwłaszcza minionego wieku, nie brakowało dzielnych kobiet, które na polach bitew lub w konspiracji z wielkim poświęceniem spełniały swój patriotyczny obowiązek wobec Ojczyzny. Harcerki, członkinie Polskiej Organizacji Wojskowej oraz Wojskowej Służby Kobiet,

Autor: Mariusz Patelski Wincenty Jordan Rozwadowski „Pascal” – szkic do biografii żołnierza, konspiratora i działacza antyrasistowskiego w Południowej Afryce Najnowsze ustalenia badaczy II wojny światowej, a zwłaszcza wyniki prac Polsko-Brytyjskiej Komisji Historycznej ds Dokumentacji Działalności Polskiego Wywiadu Polskiego w Czasie II Wojny Światowej nie pozostawiają wątpliwości – polski wkład

Opracował Erazm Rozwadowski Rok temu (luty 2004) informowałem w naszej „Księdze Gości” o nawiązaniu przez Jasia Rozwadowskiego kontaktu z wnuczką generała Tadeusza (córką jego syna Józefa) Melanią i jej córką Calią Brencson van Dyke, żyjącymi w USA i o tym, że zamierzają wziąć udział w naszym zjeździe 2005, oraz że chcą sprowadzić do Polski

Opracowała B. Polak Moja rodzina od strony ojca pochodzi z dalekich Kresów, ze Słucczyzny. Po wojnie bolszewickiej straciliśmy tam majątki. Po tej stronie został majątek mojej matki w Baranowiczach, gdzie się wychowałem, choć urodziłem się w Poznaniu, bo mój ojciec w czasie wojny bolszewickiej przewiózł tam całą rodzinę, uciekając od bolszewików. Wyjechaliśmy stamtąd, gdy jeszcze

Opracowany przez pra-pra- wnuka Erazma – (też Erazma Rozwadowskiego, urodz. w r. 1930) – na podstawie rękopisu znajdującego się w zbiorach Ossolineum we Wrocławiu (patrz „papiery Rozwadowskich” – zdeponowane w Ossolineum w r. 1939 we Lwowie – nr inwentarza 7976, nr mikrofilmu 2126). Uwaga: w kilku miejscach pamiętnika wykropkowałem Fragment nieczytelnego

Lwów Jordan Rozwadowskich Na podstawie pracy Erazma Rozwadowskiego pt.: „Historia rodziny Jordan Rozwadowskich”, literatury historycznej i materiałów archiwalnych oprac. Mariusz Patelski 1)ul. gen. Tadeusza Rozwadowskiego powstała w listopadzie 1938 r. staraniem prezydenta Stanisława Ostrowskiego, z przemianowania części ul. Zielonej (obecnie ponownie Zielona – ukr. Zełena). Przy

Autor: Mariusz Patelski W nocy z 14 na 15 maja 1926 r. premier RP Wincenty Witos oraz polski prezydent Stanisław Wojciechowski złożyli dymisje z zajmowanych urzędów na ręce marszałka Sejmu Macieja Rataja. Kilka godzin później marsz. Rataj wydał dekret o „likwidacji zajścia w ręce marszałka Piłsudskiego”, który objął resort spraw wojskowych

Autor: Tomasz Basarabowicz Wydarzenia z maja 1926 roku wytworzyły w Wojsku Polskim arcyskomplikowaną sytuację. Oprócz dotychczasowych, niezatartych jeszcze różnic i niechęci pomiędzy oficerami legionowymi, austriackimi, rosyjskimi i pruskimi, pojawiło się kolejne poważne pęknięcie. Wiązało się z tym, kto opowiedział się za, a kto przeciwko marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu.