W kwietniu 2016 r. odszedł od nas na zawsze ANTONI RAFAŁ syn Bartłomieja i Anny z Jurystowskich urodzony 1.06.1934 w Nowostawach gdzie do jesieni roku 1939 przebywał wraz z rodziną. W latach wojennych (po aresztowaniu ojca w listopadzie 1939 r. przez NKWD) tułał się wraz z matką i rodzeństwem u rodziny – we Lwowie, Brzuchowicach k/Lwowa, w Tarnopolu i w Krakowie. Od roku 1945 zamieszkał wraz z matką i siostrą Jadwigą w Gliwicach, gdzie w r. 1948 d0 1953 ukończył kolejno – szkołę podstawową, gimnazjum i Technikum Ekonomiczne. W latach 1954 – 1958 ukończył wyższe studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Potem pracował w Zakładach Mechanicznych „ZAMECH” w Elblągu. W roku 1960 przeniósł się do Szczecina, gdzie aż do roku 1997 (początek emerytury) pracował na stanowiskach kierowniczych w wielu tamtejszych przedsiębiorstwach.
W latach 1947 – 1949 działał w ZHP, a potem w ZMP. W latach 1953 – 1989 był członkiem PZPR – niestety – będąc bardzo dobrym i szanowanym człowiekiem – był też naiwnym – i w młodości uległ komunistycznej propagandzie, w której hasła święcie wierzył (aż do roku 1989!). Trzeba tu podkreślić, że w odróżnieniu od wielu innych Polaków (a też członków rodziny!) nigdy z tytułu przynależności do partii nie odniósł żadnych korzyści… W latach 1983 – 1998 działał w Ogólnopolskim Porozumieniu Związków Zawodowych; w latach 1994 – 1998 był członkiem Rady Krajowej OPZZ. W roku 1989 za całokształt pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
W roku 1964 ożenił się Rafał z Lidią Feldt; w roku 1972 rozwiedzeni. W roku 1975 ożenił się ponownie z Anną Sitarz; w czerwcu 1977 urodził im się syn Bartłomiej. Jedyną pociechą w zmaganiach z ciężką chorobą był 1.5 roczny wnuk i 2 miesięczna wnuczka….